- spojnik
- spȏjnīk m <N mn -īci>DEFINICIJAlingv. glas koji dvije riječi spaja u složenicu; interfiksETIMOLOGIJAvidi spoj
Hrvatski jezični portal. 2014.
spojnik
Look at other dictionaries:
spôjnīk — m 〈N mn īci〉 lingv. glas koji dvije riječi spaja u složenicu; interfiks … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
spójnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} wyraz nieodmienny, który łączy wyrazy lub zdania na zasadzie współrzędności, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}i, ale, albo {{/stl 8}}{{stl 7}}, lub podrzędności, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}bo, chociaż,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spójnik — m III, D. a, N. spójnikkiem; lm M. i «wyraz nieodmienny łączący zdania lub ich części w odróżnieniu od przyimków nie rządzący formami przypadków» ∆ Spójnik łączny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich części) pozostające względem siebie w związku… … Słownik języka polskiego
spójnik — a m (ọ̑) teh. priprava za spajanje, povezovanje: spojniki pri gasilskih ceveh; razdelivci in spojniki / ploščati spojnik … Slovar slovenskega knjižnega jezika
aniżeli — «spójnik łączący porównywane ze sobą cechy, stany, czynności; używany w związkach z przymiotnikami i przysłówkami w stopniu wyższym i ze zwrotami zawierającymi wyrazy oznaczające porównanie, wybór; niż» Była ładniejsza aniżeli jej siostra. Lepiej … Słownik języka polskiego
aniżeliby — «spójnik aniżeli w połączeniu z partykułą by, bym, byś itd. trybu warunkowego; niżby» Wolałby umrzeć, aniżeliby miał być dla niego ciężarem … Słownik języka polskiego
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
byleby — «spójnik równoważny ze spójnikiem byle często mający odcień możliwości, mniejszej pewności, słabszej intensywności» Dadzą mi więcej, bylebym przyszedł do nich. Poświęcę wszystko, byleby ona żyła. Wszystko zrobi, byleby zarobić … Słownik języka polskiego
gdyż — «spójnik używany zwykle w języku pisanym, wprowadzający zdanie podrzędne (lub jego równoważnik), występujące po zdaniu nadrzędnym, wyrażające przyczynę, rację tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; ponieważ, albowiem, bowiem, bo» Nie może czytać … Słownik języka polskiego
iż — «spójnik łączący ze zdaniem nadrzędnym zdania podrzędne rozwijające treść składników zdania nadrzędnego; że (z nieco książkowym odcieniem)» a) «w połączeniu z wyrazami oznaczającymi mówienie, procesy myślowe, stany uczuciowe» Przypominał sobie,… … Słownik języka polskiego
