Hrvatski jezični portal. 2014.
Cezura — Cezura … Wikipedia Español
cezură — CEZÚRĂ, cezuri, s.f. Pauză ritmică înăuntrul unui vers, care împarte versul în părţi de obicei egale (emistihuri), pentru a uşura recitarea şi a susţine cadenţa. – Din lat caesura, fr. césure. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 cezúră … Dicționar Român
cezura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cezuraurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedział, moment przełomowy, rozgraniczający w dziejach narodu, ludzkości, w rozwoju nauki, sztuki, literatury itp. : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cezúra — ž 1. {{001f}}jez. knjiž. ritmički odmor, stanka usred stiha od više stopa [trohejska ∼; bukolska ∼; muška ∼; ženska ∼] 2. {{001f}}glazb. stanka između svršetka jednoga i početka drugoga motiva; predah ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
cezūra — cezūrà sf. (2) TrpŽ lit. pauzė eilėraščio eilutės viduje … Dictionary of the Lithuanian Language
cezura — ż IV, CMs. cezuraurze; lm D. ur 1. «przedział, moment rozgraniczający, przełomowy w dziejach ludzkości, narodu, w historii kultury, nauki, literatury itp.; granica chronologiczna» Cezura wojny, cezura roku 1914. Cezura dzieląca czasy odrodzenia… … Słownik języka polskiego
cezúra — e ž (ȗ) 1. lit. odmor v verzu sredi stopice, zareza: cezura v heksametru; moška ali krepka cezura za poudarjenim zlogom; ženska ali šibka cezura za nepoudarjenim zlogom; pren. ta pojav predstavlja v razvoju globoko cezuro 2. muz. kratka pavza… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
cezúrã — s. f., g. d. art. cezúrii; pl. cezúri … Romanian orthography
alexandrin — ALEXANDRÍN, Ă, alexandrini, e, adj. Care ţine de civilizaţia elenistică din Alexandria; p. ext. care ţine de epoca elenistică. ♦ Vers alexandrin (şi substantivat, m.) = vers iambic de 12 silabe (cu cezura după silaba şasea). Poezie alexandrină =… … Dicționar Român
emistih — EMISTÍH, emistihuri, s.n. Fiecare dintre cele două jumătăţi ale unui vers (despărţite prin cezură). [var.: hemistíh s.n.] – Din fr. hémistiche, lat. hemistichium. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 EMISTÍH s. (lit.) (înv.) semistih … Dicționar Român
