dimenzija

dimènzija ž

DEFINICIJA

1. mat. a. topološki pojam, apstrakcija intuitivne predodžbe da je pravac jednodimenzionalan, ravnina dvodimenzionalna itd. b. u tradicionalnom značenju duljina, širina ili visina tijela, mjera u jednom smjeru; omjera, protega

2. fiz. a. prikaz složene (izvedene) fizikalne veličine preko temeljnih fizikalnih veličina; kao temeljne veličine obično se uzimaju masa (M), dužina (L), vrijeme (T), naboj (Q) i temperatura (Θ) (npr. dimenzija brzine je duljina po vremenu L/T) b. maksimalni broj linearno nezavisnih vektora u nekom vektorskom prostoru; ta apstraktna definicija odražava suštinu iskaza poput »običan prostor je trodimenzionalan«, »prostor teorije relativnosti je četverodimenzionalan« i »Hilbertov prostor (prostor koji se rabi u suvremenoj kvantnoj teoriji) je beskonačno-dimenzionalan«

3. pren. stupanj razvoja; obujam, opseg, veličina

SINTAGMA

četvrta dimenzija vremenska vrijednost pored tri prostorne vrijednosti;

dimenzija vektorskog prostora kardinalni broj baze, dakle broj skalarnih podataka (koordinata) kojima je određen vektor

FRAZEOLOGIJA

(dobiti, steći) novu dimenziju obogatiti se nekom novom kvalitetom

ETIMOLOGIJA

lat. dimensio: mjerenje ≃ dimetiri: mjeriti