teologija

teològija ž

DEFINICIJA

1. pov. kod starih Grka sve pjesme i priče o bogovima

2. rel. ukupnost učenja o Bogu i vjeri; bogoslovlje

3. meton. škola u kojoj se uči teologija

SINTAGMA

apofatička teologija teologija koja uči da je svaki govor neprimjeren kada se govori o Bogu; pozitivne tvrdnje o Bogu samo su ograničeno istinite i potrebna im je popratna negacija koja pokazuje da se Bog ne može u potpunosti upoznati i opisati; negativna teologija, opr. katafatička teologija;

biblijska teologija teološka disciplina koja nastoji shvatiti i artikulirati iskustvo vjere i ustanoviti što suvremenom kršćaninu znači iskustvo vjere koje nalazi u biblijskim tekstovima protumačenima na suvremen način;

crnačka teologija teologija koja se pojavila u SAD-u 1960-ih kao izravna reakcija na društvena događanja; želi osloboditi teologiju europocentričnih postavki;

dogmatska teologija teološka disciplina kojoj je zadaća da uredi i sintetizira podatke iz Svetog pisma sa ciljem da razumljivo i sustavno protumači vjerske istine;

fundamentalna teologija teološka disciplina koja proučava temelje vjere, odnosno uvjete i vjerodostojnost (kako, zašto i što) »dolaženja do vjere« (u najširem smislu obraćenje); često je rezultat razgovora s nekršćanskim znanstvenicima;

ivanovska teologija pov. objavljen i inspiriran nauk koji se izlaže u Ivanovu evanđelju i u tri Ivanove poslanice (donekle i u Apokalipsi);

katafatička teologija teologija koja iznosi pozitivne izjave o Bogu, opr. apofatička teologija;

kerigmatska teologija teologija koja se zasniva na kerigmi;

kontroverzna teologija metodičko-sistematska teološka refleksija o učenjima nekatoličkih kršćanskih zajednica, osim onih nastalih u doba reformacije;

mistična teologija teološka disciplina koja proučava mistični aspekt vjere;

moralna teologija teološka disciplina koja istražuje odgovornost kršćaninova ponašanja u praktičnom životu;

naravna (prirodna) teologija teologija koja nastoji isključivo uz pomoć ljudskog razuma pokazati da je opravdano vjerovati u Božju opstojnost i razjasniti Božja svojstva; naturteologija, teodiceja;

objavljena teologija teološko znanje koje počiva na vjeri i Svetom pismu;

praktična teologija teološka disciplina koja nastoji shvatiti iskustvo vjere s obzirom na njezinu pastoralnu dimenziju; dopunjuje sistematsku teologiju;

sistematska teologija teološka disciplina koja proučava razna učenja u vjerničkoj zajednici, objedinjuje različite dijelove vjere i ugrađuje ih u sustav;

teologija laička teološka disciplina koja proučava načine da se i laici uključuju u život i aktivnosti Crkve;

teologija oslobođenja teološka disciplina (od pol. 20. st.) koja nastoji ponovno oživjeti kršćansku predanost preobrazbi svijeta, da bi pridonijela stvaranju Kraljevstva Božjeg i društvene pravde; ob. se vezuje uz umjereno lijeve društvene ideje i pokrete, posebno u Južnoj Americi

ETIMOLOGIJA

lat. theologia ← grč. theología ≃ teo- + -logija ≃ theológos: koji poučava o Bogu