termootpornik

termoòtpōrnīk m <N mn -īci>

DEFINICIJA

fiz. električni otpornik (ob. od bakrene, niklene ili platinske žice) kojemu se otpor mijenja ovisno o temperaturi; služi kao osjetilo tzv. otporničkih termometara; termički otpornik

ETIMOLOGIJA

termo- + v. otpor, otpornik