triteizam

triteìzam m <G -zma>

DEFINICIJA

pov. kršć. učenje (prisutno u 3. st. i kasnije u 12. st.) koje shvaća Trojstvo Božje tako da se apsolutno Božje jedinstvo raspada na tri boga; odbačeno na 4. lateranskom saboru 1215.

ETIMOLOGIJA

tri- + v. teizam