obòriti — (što, koga) svrš. 〈prez. òborīm, pril. pr. īvši, prid. trp. òboren〉 1. {{001f}}učiniti da padne po dužini ono što je čvrsto u jednoj točki ili u podnožju; povaliti, prevaliti, srušiti 2. {{001f}}pren. a. {{001f}}učiniti da tko padne na ispitu ili … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
oboríti — ím dov., obóril (ȋ í) kem. s kemičnimi reakcijami izločiti iz raztopine v obliki trdnih ali tekočih delcev: s segrevanjem oboriti karbonate iz vode … Slovar slovenskega knjižnega jezika
oboriv — obòriv prid. <odr. ī> DEFINICIJA koji se može oboriti, kojega se može oboriti, opr. neoboriv [oboriv dokaz; oboriva tvrdnja] ETIMOLOGIJA vidi oboriti … Hrvatski jezični portal
obòriv — prid. 〈odr. ī〉 koji se može oboriti, kojega se može oboriti, opr. neoboriv [∼ dokaz; ∼a tvrdnja] … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
doborî — DOBORÎ, dobór, vb. IV. tranz. 1. A da jos, a culca, a răsturna, a dărâma (la pământ). 2. A face să se desprindă şi să cadă din locul unde este fixat, atârnat, agăţat. ♦ A face să cadă o fiinţă sau un obiect care zboară sau pluteşte în aer. 3. A… … Dicționar Român
oborî — OBORÎ, obór, vb. IV. tranz. (reg.) A doborî ceva sau a pune pe cineva la pământ; a omorî; fig. a scoate pe cineva dintr un post, dintr o demnitate prin diverse uneltiri. – Din sl. oboriti. Trimis de ana zecheru, 30.04.2004. Sursa: DEX 98 OBORÎ… … Dicționar Român
neoboriv — neobòriv prid. <odr. ī> DEFINICIJA koji se ne može oboriti, koji čvrsto stoji [doslovno: neoboriv hrast; ob. neoboriv dokaz], opr. oboriv ETIMOLOGIJA ne + v. oboriti, oboriv … Hrvatski jezični portal
obarati — obárati (koga, što) nesvrš. <prez. òbārām, pril. sad. ajūći, gl. im. ānje> DEFINICIJA v. oboriti ETIMOLOGIJA vidi oboriti … Hrvatski jezični portal
báciti — (koga, što) svrš. 〈prez. bȃcīm, pril. pr. īvši, prid. trp. bȃčen〉 1. {{001f}}zamahom i puštanjem iz ruke promijeniti mjesto čemu ili komu [∼ kamen iz ruke]; hititi, hitnuti, vrći 2. {{001f}}razg. otjerati, odstraniti, ukloniti [∼ u zapećak] 3.… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
gláva — gláv|a ž 〈A glȃvu, N mn glȃve〉 1. {{001f}}anat. a. {{001f}}dio tijela čovjeka i viših životinja koji sadrži mozak, usta i osjetilne organe b. {{001f}}gornji dio neke strukture ili organa [∼a gušterače] 2. {{001f}}taj dio tijela kao sjedište uma,… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
