saborejci

saboréjci m mn <N saboréjac, G -jca, G mn -jācā>

DEFINICIJA

pov. židovski teolozi i drugi učenjaci koji su u doba perzijske dominacije, a zatim i početne islamske ekspanzije striktnim tumačenjima talmudske literature (Babilonski talmud); od 6. do 8. st. očuvali identitet židovstva u babilonskoj i perzijskoj dijaspori

ETIMOLOGIJA

aram. sabhora: učenjak, mislilac