ditiramb

ditiramb
ditìramb (dȉtiramb) m
DEFINICIJA
1. pov. poet. u antici, svečana zborna pjesma u čast grčkog boga Dioniza
2. knjiž. lirska pjesma koja veliča život i prirodu [sunčani ditiramb]
3. glazb. kompozicija vrlo slobodna i uzbudljiva karaktera
4. pren. slavopojka, hvalospjev
SINTAGMA
mlađi ditiramb glazb. pov. jednoglasna zborna kantata s virtuoznim solističkim dijelovima, nastala o. 400 godina pr. Kr.
ETIMOLOGIJA
lat. dithyrambus ← grč. dithýrambos

Hrvatski jezični portal. 2014.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • ditiramb — DITIRÁMB, ditirambi, s.m. 1. (La vechii greci şi la romani) Poem liric în onoarea lui Bachus; p. ext. poem liric caracterizat prin inspiraţie entuziastă. 2. fig. Elogiu exagerat, în termeni bombastici, adus cuiva. – Din fr. dithyrambe, lat.… …   Dicționar Român

  • ditìramb — (dı̏tiramb) m 1. {{001f}}pov. poet. u antici, svečana zborna pjesma u čast grčkog boga Dioniza 2. {{001f}}knjiž. lirska pjesma koja veliča život i prirodu [»Kao voda tišinom razlijeva se Sunčani ∼« V. Nazor] 3. {{001f}}glazb. kompozicija vrlo… …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • ditirámb — s. m., pl. ditirámbi …   Romanian orthography

  • ditirámb — a m (ȃ) 1. pri starih Grkih zborovska pesem v čast bogu Dionizu: prepevati ditirambe 2. lit. pesem, ki proslavlja kako osebo ali predmet, slavospev: pisati ditirambe …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • ditirampski — dȉtirampskī prid. DEFINICIJA 1. koji se odnosi na ditiramb 2. koji je radostan, veseo [ditirampski ugođaj]; sretan ETIMOLOGIJA vidi ditiramb …   Hrvatski jezični portal

  • slȁvopōjka — slȁvopōjk|a ž 〈G mn ā/ ī〉 pjesma spjevana u slavu koga [pjevati ∼e (komu)], {{c=1}}usp. {{ref}}ditiramb (2,3){{/ref}} …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • ditirambic — DITIRÁMBIC, Ă, ditirambici, ce, adj. 1. Care aparţine ditirambilor (1), privitor la ditirambi. 2. fig. (Despre stil, vorbire, cuvinte etc.) Plin de elogii exagerate; emfatic, retoric. – Din fr. dithyrambique, lat. dithyrambicus. Trimis de… …   Dicționar Român

  • elogiu — ELÓGIU, elogii, s.n. Discurs prin care este preamărit cineva; laudă deosebită adusă cuiva, apreciere foarte favorabilă. – Din fr. éloge, it. elogio. Trimis de RACAI, 21.11.2003. Sursa: DEX 98  Elogiu ≠ hulă, ponegreală Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • panegiric — PANEGÍRIC, panegirice, s.n. 1. Discurs public în care se elogiază o personalitate însemnată (decedată sau contemporană oratorului), o comunitate etc. 2. p. gener. Laudă (exagerată), elogiu (excesiv), apologie. – Din fr. panégyrique. Trimis de… …   Dicționar Român

  • slavopojka — slȁvopōjka ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA v. ditiramb (4) [pjevati slavopojke (komu)] ETIMOLOGIJA v. slava + v. pojiti, pjevati …   Hrvatski jezični portal

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”