supravodič

sȕpravodīč (supravòdīč) m <N mn -i/supravodíči>

DEFINICIJA

vodljiva tvar koja ima svojstvo da na dovoljno niskim temperaturama gubi električni otpor i pritom iz svoje unutrašnjosti istiskuje dovoljno mala magnetna polja

ETIMOLOGIJA

vidi supravodljivost