- brnac
- bŕnac m <G -nca, N mn -nci, G bȓnācā>DEFINICIJAvojn. zast. vatreno oružje, vrsta automata, puškomitraljezETIMOLOGIJAprema češkom gradu Brnu gdje se proizvodio
Hrvatski jezični portal. 2014.
brnac
Look at other dictionaries:
brnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, brnę, brnie, brnij, brnął, brnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} iść z trudnością po czymś stawiającym nogom opór : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brnąć w śniegu. Brnąć przez zaspy,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brnąć — ndk Va, brnę, brniesz, brnij, brnął, brnęła, brnęli «iść zapadając się, posuwać się z trudem, najczęściej po terenie błotnistym, grząskim, piaszczystym; posuwając się z trudem wchodzić w coś coraz głębiej» Brnąć przez błoto, przez piach. Brnąć w… … Słownik języka polskiego
błoto — n III, Ms. błocie; lm D. błot 1. «rozmokła, gliniasta ziemia, tworząca gęstą, lepką masę» Grzęznąć w błocie. Brnąć po błocie. Ubrudzić sobie błotem pantofle. Wpaść w błoto. ∆ med. Błoto lecznicze «borowina» ◊ Rzucać pieniądze w błoto «marnować,… … Słownik języka polskiego
brnięcie — n I rzecz. od brnąć … Słownik języka polskiego
brodzić — ndk VIa, brodzićdzę, brodzićdzisz, brodź, brodzićdził «chodzić, brnąć po wodzie, błocie, rzadziej po wysokiej trawie, sypkim piasku itp.» Brodzić po moczarach. Brodzić po wodzie, w wodzie … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
eksplikacja — ż I, DCMs. eksplikacjacji; lm D. eksplikacjacji (eksplikacjacyj) książk. «szukanie, przytaczanie motywów, przyczyn; wyjaśnianie, tłumaczenie, uzasadnienie» Eksplikacja wydarzeń politycznych. Brnąć w ryzykowną eksplikację. Silić się na eksplikację … Słownik języka polskiego
kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… … Słownik języka polskiego
maź — ż V, DCMs. mazi; lm M. mazie, D. mazi 1. «bardzo gęsta, lepka, kleista, rozmazująca się substancja» Gliniasta maź. Brnąć w błotnej mazi. ∆ Maź płodowa «substancja powlekająca skórę noworodka, złożona z łoju i ze złuszczonego nabłonka» ∆ anat. Maź … Słownik języka polskiego
mokradło — n III, Ms. mokradłodle; lm D. mokradłodeł częściej w lm «grząski, podmokły obszar; grzęzawisko, trzęsawisko, bagno, moczar» Rozległe mokradła. Brnąć przez mokradła. Rośliny rosnące na mokradłach … Słownik języka polskiego
