Hrvatski jezični portal. 2014.
opłata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. opłataacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kwota, suma pieniędzy, jaką płaci się za określoną usługę, za prawo do pewnych świadczeń itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opłata klimatyczna … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opłata — ż IV, CMs. opłacie; lm D. opłat 1. «określona kwota pieniężna wypłacana za pewne świadczenia, czynności, usługi, za prawo do czegoś itp.» Opłata pocztowa, stemplowa. Opłata sądowa. Opłaty w gotówce, w naturze. Opłata za przejazd, za przechowanie… … Słownik języka polskiego
opláta — e ž (ā) teh. kar pokriva ogrodje ladje, letala: na ladijsko ogrodje so pritrdili leseno oplato in krov; kovinska oplata letala … Slovar slovenskega knjižnega jezika
szpera — opłata za otwarcie bramy … Słownik gwary warszawskiej
bagaż — m II, D. u; lm M. e, D. y ( ów) «rzeczy zapakowane w paczki, walizki itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem itp.» Lekki, ciężki bagaż. Duży bagaż. Przewóz bagażu. Mieć dużo bagażu … Słownik języka polskiego
bagażowy — «dotyczący bagażu; służący do przewożenia bagażu» Wagon bagażowy. Wózek bagażowy. Kwit bagażowy. bagażowy bagażowyowi w użyciu rzecz. 1. «pracownik kolei, który za opłatą przenosi lub przewozi rzeczy podróżnych do pociągu lub z pociągu; numerowy» … Słownik języka polskiego
dzierżawa — ż IV, CMs. dzierżawawie; lm D. dzierżawaaw 1. «używanie lub użytkowanie rzeczy albo prawa majątkowego oparte na umowie, za określoną opłatą w pieniądzach lub w naturze; dzierżawienie» Dożywotnia dzierżawa. Brać, wziąć coś w dzierżawę. Otrzymać,… … Słownik języka polskiego
dzierżawny — «dotyczący dzierżawy, odnoszący się do dzierżawy» Kontrakty dzierżawne. Opłata dzierżawna. Rata dzierżawna. dzierżawne blm w użyciu rzecz. «opłata za dzierżawę; czynsz dzierżawny» … Słownik języka polskiego
haracz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y hist. «podatek nałożony na podbitą niemuzułmańską ludność imperium osmańskiego; także opłata nakładana przez jakiegokolwiek władcę na kraj podbity» Nałożyć na kraj haracz. Płacić, zapłacić haracz sułtanowi. Ściągać … Słownik języka polskiego
myto — n III, Ms. mycie; lm D. myt hist. «w dawnej Polsce: opłata za przejazd lub przejście przez most, groblę, rogatkę itp.; opłata pobierana od kupców za przewóz towarów i handlowanie nimi; cło» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
